عروس بردن

هنگام عروس کشانی، یکی از زنان فامیل داماد، وسیله ای را از خانواده ی عروس ـ که به آن عقل عروس می گویند ـ بر می دارد و در خانه داماد آن را به عروس می دهد. عروس را بر اسبی سوار می کنند و افسار اسب را دایی یا پسر عمو یا برادر عروس می کشد و تا خانه داماد او را همراهی می کند. چند زن نیز با عروس به خانه داماد می روند و یک الی دوشب آن جا می مانند. عروس را با ساز و دهل به خانه داماد می برند. جلو خانه داماد، عروس پا انداز طلب می کند و تا پا انداز به او ندهد وارد خانه نمی شود. مادر یا پدر یا برادر داماد، گوسفند یا هدیه ای دیگر به عروس می دهد تا وارد شود. رنگ لباس عروس، سفید و محل حجله گاه، خانه داماد است. مادر عروس یک روز بعد از عروسی به افرادی که به داماد هدایایی دادند، یک دستمال و مقداری شیرینی می دهد. پدر عروس بعد از سه روز از عروسی، یکی از فامیل یا برادر عروس را به خانواده داماد می فرستد و عروس و داماد را به خانه خود دعوت می کند و گوسفند یا قطعه زمینی را به آن ها هدیه می دهد.

مراسم فوت

نزدیکان متوفی اغلب به وسیله ی گفتن اذان و لااله الا الله همسایگان را جهت تشییع جنازه دعوت می نمایند. قبل از دفن میت، او را رو به قبله می خوابانند و به آرامی چشم های وی را می بندند؛ دست ها را به پهلو می خوابانند و دو شست انگشت پا را به وسیله ی تکه ای پارچه به هم می بندند. بهتر این است هرچه سریع تر قرآن خوان شروع به تلاوت قرآن کند و در میان آن از بقیه بخواهد صلوات بفرستند و برای میت فاتحه بخوانند. دراغلب نقاط شهری و روستایی، مرده ها را در غسال خانه می شویند. چوب زیربغل نیزدعانویسی شده وآماده است تاپس ازشست و شوی میت آن را زیر بغل وی قرار دهند؛ نیز بر هفت محل سجده گاه وی بر مبنای سنت دینی، کافور می مالند و با احترام وی را کفن می پوشانند.تک کارت

جنازه بر روی یک نردبان یا تابوت روباز تشییع می شودو حاضرین لااله الا الله گویان وی را به سوی قبرستان می برند. در جلو گروه تشییع کننده، یک نفر، ظرفی پراز خرما یا حلوا حمل می کند و در قبرستان بر روی قبر می گذارد. هریک از حاضرین با بیل مقداری خاک در قبر می ریزند و بیل را وارونه به زمین می اندازند تا نفر بعدی الی آخر. نیز میت را تاحد امکان شب دفن نمی کنند و می گویند: نور ستاره نباید داخل قبر بتابد، باران نباید داخل قبر بریزد. مراسم ختم و یادبود در روزهای سوم، هفتم، چهلم و سال برگزارمی شود. در روزهای یادشده، قرآن خوانی، صرف غذا و رفتن به سر مزار، برنامه ی کلی است. در شهر نیشابور در روزهای ختم، حلیم می پزند و ازشرکت کنندگان درمراسم، پذیرایی می شود. پس از مراسم چهلم عده ای از نزدیکان با به همراه آوردن پیراهنی برای مرد منزل و یک روسری و یا حتی یک پیراهن برای زن منزل به نزد ایشان رفته و با دلداری دادن آن ها، لباس های مشکی را از تن شان در می آورند تا از عزا درآیند.