آخرین چهارشنبه ی هر سال جشن چهارشنبه سوری که به معنای چهارشنبه ی جشن یا چهارشنبه ی شادی است در سراسر ایران برگزار می شود، این جشن به جای مانده از دوران زرتشت است و جشنی برای شادی کردن، دور کردن پلیدی ها و غم ها، کمک به دیگران و اتحاد و همبستگی است و در طول جشن مراسم مختلفی برگزار می گردد که در ادامه در وبسایت تک کارت به آن ها می پردازیم.
فهرست مطالب
جشن چهارشنبه سوری با افروختن آتش در شب چهارشنبه ی آخر سال آغاز می شود و پس از آن مردم به صورت گروهی و خانوادگی آتش های کوچکی را درست می کنند و به دور آتش حلقه می زنند و دستان خود را در یکدیگر را می گیرند و چند دور می زنند برای نمایش اتحاد خانوداه یا گروه و برای دور کردن پلیدی ها و غم و غصه از روی آن می پرند ( حرارت آتش پلیدی و غم و غصه را از بین ببرد) عده ای با برداشتن چندین کاسه و ظرف مسی در مراسم می چرخند و اقدام به قاشق زنی (کوبیدن قاشق به ظرف) می کنند تا توجه مردم را به خود جلب کنند و مردم به آنها کمک می کنند و با دادن شیرینی و شکلات و خوراکی (در قدیم) و پول به آنها کمک می کنند. در انتها جمع دور آتش با شادی کردن و آواز خوانی یکدیگر را شاد می کنند و در همان شب چهارشنبه یا روز بعد عده ای برای بخت گشایی اقدام می کنند (این رسم کم رنگ شده) با بردن هدایا به منازل خانواده هایی که فرد مجردی دارند و شادی کردن (بیشتر برای دخترها) اقدام به بخت گشایی می کردند ( با این کار توجه افراد محله به خانواده ای که مجرد داشتند جلب می شد تا از ازدواج عقب نیفتند) مراسم دیگری مانند فال گرفتن، کوزه شکستن، گره گشایی و شال اندازی از جمله مراسمی است که از ابتدا وجود نداشتند و به مرور زمان اضافه شدند که در ادامه در سایت تک کارت شما را به طور کامل با تمام مراسم آشنا خواهیم ساخت.
معنی چهارشنبه سوری
چهارشنبه سوری از کجا شروع شد؟
در آیین زرتشتی
آئین های چهارشنبه سوری
آتشبازی
مشخصه اصلی چهارشنبهسوری، برافروختن آتش و پریدن از روی آن در آخرین چهارشنبه سال خورشیدی است. یکی دو روز قبل از چهارشنبهسوری، مردم برای گردآوری هیزم، بوته و امثال آن به بیرون از شهر میروند. ماده سوختنی آتش چهارشنبهسوری، گاهی از ضایعات کشاورزی همان منطقه (مثلاً در خور برگ خرما یا در گیلان ساقه برنج) تأمین میشود. محل برافروختن آتش پشت بام، حیاط خانه، میدان روستا یا خیابانهای شهر است. کومههای آتش در تعداد فرد (یک، سه، پنج یا هفت کومه) و به فاصله چند متری از هم چیده میشود. آتشافروزی در زمان غروب آفتاب یا بعد از آن انجام میشود و مردان، زنان، و کودکان از روی آن میپَرَند و «سرخی تو از من، زردی من از تو» (یا در بعضی شهرها، شعری محلی با مضمونی مشابه) میخوانند. برخی بر این باورند که این کار آنها را از بیماری و زردرویی در سال بعد مصون میکند. آتش را بعد از مراسم وامیگذارند تا خود به خود خاموش شود یا آن را با آب خاموش میکنند. در روستاهای خراسان هنگام پریدن از آتش میخوانند: «آلا بهدر بلا بهدر، دزدخیزا از دها بهدر»، به این نیت که از شر آل، بلا و دزد در امان بمانند.
اگر مراسم در حیاط برگزار شد، خاکستر آتش را یکی از اعضای خانواده، معمولاً یک دختربچه، برمیدارد و به چهارراهی که محل انباشت خاکسترهاست میبرد. در برگشت به خانه، در میزند و اهالی خانه میپرسند «کیست؟»، میگوید «منم»، میپرسند «از کجا میآیی؟»، پاسخ میدهد «از عروسی» و بازمیپرسند «چه آوردهای؟» و وقتی پاسخ میدهد «سلامتی»، در به روی او میگشایند.تک کارت
احمد فریقی، پژوهشگر هنر، در سال ۱۳۵۶ گزارش کردهاست که مردم کردستان در شب چهارشنبهسوری آتش روشن نمیکنند و رسوم آتشافروزی و آتشبازی در شب نوروز انجام میشود. اما سیروس معروفی، هنرمند و مورخ کردستانی، در سال ۱۳۷۹ گزارش کردهاست که مردم کرد در شب چهارشنبهسوری در خارج از خانه خود آتش روشن میکنند و خاکستر آن را در کوزه شکستهای جمع میکنند و به یک خرابه میاندازند.
مراسمی مشابه با چهارشنبهسوری در نزد ارمنیان ایران با نام دِرندِز در ۱۴ فوریه برگزار میشود که شامل پریدن از روی آتش است.
تا قبل از سال ۱۳۰۰، در این شب مردان تیراندازی هوایی میکردند. اما از این سال به بعد که نگهداری اسلحه ممنوع شد، ترقهبازی متداول گشت.
جشن خوب و خطرناکی است مخصوصا نوجوان ها با ساخت مواد آتش زای دست ساز خطرناک خیلی جون همه رو به خطر میندازن خودم این تجربه رو دارم ترقه دستساز خواستم بسازم منفجر شد دستم و مچم یازده تا بخیه خورد شما انجام ندید